AMAMA, Sixtinus & FAUKELIUS, Hermannus

Deux-Aesbijbel, Verbeterde editie
Hendrick Laurensz, Amsterdam

In de vroege 17e eeuw brachten sommige theologen hun ontevredenheid over de Deux-Aesbijbel tot uiting. Eén van hen was Sixtinus Amama. Als buitengewoon getalenteerde hoogleraar in de Oosterse talen wees hij in een eigen publicatie ‘Bijbelse Conferentie’ op de talrijke onjuistheden en onnauwkeurigheden van de Bijbel van ‘Deux-Aes’. Vooral hij drong aan op een grondige herziening van de Deux-Aesbijbel ofwel een gehele nieuwe Bijbelvertaling. Door een grote gehechtheid aan de oude Bijbel wezen velen zijn idee echter van de hand.  

Herman Faukelius

Vooral in gereformeerde kringen was de afkeuring hoorbaar. Rond deze tijd deden de voorbereidingen van de Statenvertaling haar eerste stapjes en vonden bij Amama ondersteuning. Maar aangezien ze vrij moeizaam op gang kwamen en langdurig leken te worden, ging hij over tot een eigen initiatief. Hij begon zelf aan een grondige herziening van het Oude Testament. Voor het Nieuwe Testament koos hij de vertaling van Faukelius uit 1617. In 1625 kwam het resultaat van hun gezamenlijke arbeid van de pers. Omstreeks deze tijd was de uit Brugge afkomstige Hermannus Faukelius aangetrokken als vertaler van het Nieuwe Testament voor de ‘Statenvertaling’. Amama zelf werd, ondanks zijn maturiteit, als vertaler geweigerd. Naar verluidt omdat hij de belangen verdedigde van zijn vroegere leraar en vriend, Drusius, die een unitariër was, terwijl alle medewerkers van de Statenbijbel trinitariërs moesten zijn.