OGILVIE, H.A.P.J.

Het Nieuwe Testament, 1968
Christengemeenschap, Rotterdam

Heinrich Ogilvie werd in 1893 in Duitsland geboren. Vanaf zijn 18de levensjaar begon hij zijn theologische studies die hij na de Eerste Wereldoorlog afrondde. Hij maakte deel uit van een groep van 45 medewerkers, overwegend antroposofen, die de ontstaansgeschiedenis van de Christengemeenschap gingen bepalen. Deze stroming, waarvan Rudolf Steiner de richting- en vormgever was, zocht naar een radicale kerkelijke vernieuwing. In 1926 begon Ogilvie met het werk van de Christengemeenschap in Nederland. Aanvankelijk als plaatsvervangend Lenker (een Duitse benaming voor het leidende ambt) en later als Lenker van Nederland. Reeds op vroege leeftijd vond men hem bezig met het vertalen van het Nieuwe Testament. De eerste vrucht van zijn vertaalarbeid was het Johannesevangelie dat hij in eigen beheer uitgaf. In 1968 verscheen zijn vertaling van het volledige Nieuwe Testament uit het Grieks in het Nederlands. In 1982, toen hij op gevorderde leeftijd was, verscheen ook nog een eigen bewerking van het Nieuwe Testament in het Duits. In 1988 overleed hij op 94-jarige leeftijd.

Met de vertaling beoogde Ogilvie voornamelijk een liturgisch gebruik. Hij bracht een vertaling met een eigen karakter dat zich niet laat vergelijken met bijvoorbeeld de Nieuwe Vertaling van het NBG. Ze kan omschreven worden als een tamelijk vrije vertaling van de brontekst. Ogilvie klaagde over de beschikbare Bijbelvertalingen: ‘vele woorden, die wij in het geestelijke leven nodig hebben zijn vervlakt, vernauwd, veruiterlijkt, hebben hun eigen betekenis, hun geestelijke waarde en hun zielekleur verloren. Daarom moeten wij vaak met een hele zinssnede weergeven wat in het Grieks met een woord gezegd is’. Tevens vindt men de theologisch-filosofische, antroposofische en a-dogmatische ideeën van de Christengemeenschap in de vertaling terug. In 1992 verscheen een vijfde, volledig herziene uitgave door Elisabeth J.L. Lantsheer.